Burberry to brytyjski dom mody słynący z klasycznych eleganckich krojów i beżowej kraty. Najczęściej kojarzony z płaszczami oraz trenczami, ma bogaty asortyment mody ready-to-wear. Jednak nie było tak od samego początku. Odkryj ubrania kultowej marki w przystępnych cenach.
-e1702578629750-270x324.png)
-e1702575682901-270x324.png)
Historia zaczyna się w 1856 roku, kiedy to młodziutki, zaledwie 21 letni Brytyjczyk, Thomas Burberry otwiera swój pierwszy sklep. Nie był to jednak butik modowy, do jakiego przyzwyczailiśmy się w XXI wieku. Rzemieślnicy otwierali sklepy obok swojego warsztatu lub sprzedawali swoje pośrednikom. Thomas, z wykształcenia sukiennik, decydując się na pierwszą opcję chciał pierwotnie sprzedawać jedynie outdoorowe ubrania – takie w jakich gustował Lord Kitchener.
Kluczowym dla marki był rok 1879. Projektant stworzył zupełnie nowy, nieprzemakalny i jednocześnie umożliwiający przepływ powietrza materiał. Gabardyna, bo taką nazwę dostał materiał, była zupełnym przeciwieństwem ówczesnych okryć przeciwdeszczowych i deklasowała je komfortem. Zaledwie 9 lat później wynalazek został opatentowany, a w 1891 na fali sukcesu Thomas Burberry postanowił otworzyć pierwszy butik w Londynie, odchodząc od idei outdooru, ostatecznie postawił na modę.
W dalszym ciągu nie istniała jeszcze krata, która chyba obok flagi Union Jack jest najbardziej znanym motywem pochodzącym z Anglii. Mimo, że Thomas przez niemal pół wieku nie miał żadnego z dzisiaj znanych znaków rozpoznawczych firmy, dzięki swojemu wynalazkowi radził sobie bardzo dobrze. W 1901 powstał znany „jeździec”, czyli sylwetka średniowiecznego rycerza z tarczą z literą B oraz dzidą z proporcem i napisem. Jako że Tom był inteligentem i poliglotą wybrał słowo PRORSUM, czyli z łaciny „naprzód”. Skąd w ogóle taki militarny motyw wpadł do głowy zdolnemu Anglikowi? Płaszcze jego produkcji używało już wtedy brytyjskie wojsko.
W historii marki istotną rolę odegrały dwa wydarzenia z początku nowego wieku. Pierwsze, które było swoistą nobilitacją to przeniesienie jej siedziby do gmachu przy Haymarket w Londynie, gdzie mieści się główna siedziba do dzisiaj. Drugie, po raz kolejny doceniające Burberry’ego jako wizjonera, miało miejsce w 1911. Wtedy światowej sławy podróżnik Roald Amundsen zabrał na Antarktydę namioty zrobione z Gabardyny.
Wybuch pierwszej wojny światowej tylko ustabilizował sytuacje marki. Firma dostała największe jak do tej pory zlecenie. Było nim uszycie pół miliona płaszczy dla wojsk brytyjskich. To był też początek trenczy – charakterystycznych płaszczy, które do dziś są krzykiem mody. Charakterystyczne pagony i sprzączki, niegdyś służące wojskowym do mocowania tornistrów czy akcesoriów jak lornetki, dziś opinają szczupłe talie modnych dziewczyn i podkreślają ich zgrabne ramiona. Trencz jest nieśmiertelny i to już od ponad stu lat. Sama nazwa „trench coat” oznacza „płaszcz z okopu”, co podkreśla do dziś jego militarny charakter.
A co z kratą? Powstała ona dopiero po Wielkiej Wojnie w 1924 roku, zaledwie dwa lata przed śmiercią Thomasa. Wzór trafił na podpinkę płaszczy przeciwdeszczowych. I co zaskakujące, wzór przez 40 lat od powstania nie cieszył się wielką popularnością ani rozpoznawalnością. Dopiero w latach ’60, które wprowadziły do mody nieco prowokacji koloru oraz ogólnie pojętej frywolności, krata stała się ponadczasowym symbolem. I tu swój udział miała prasa, a konkretnie fotoreporterzy. Dostrzegając brytyjskie sportsmenki na olimpiadzie ’64 w japońskim Tokio nie mogli oderwać oczu jak i obiektywów od kraciastych podpinek płaszczy. Zasługę miało tu także japońskie słońce. Spowodowało, że rodaczki Burberry’ego nie miały innego wyjścia, jak tylko zdjąć płaszcze i przewiesić je sobie przez ramiona ukazując światu kratę.
Sukces marki był tak ogromny, że w 1965 roku co piąty płaszcz eksportowany z Anglii był sygnowany logiem Burberry i utrzymywał się latami. Jednak przełom lat 90 poprzedniego wieku i 00 bieżącego można określić za największy test. Pokochana przez wszystkich krata stawała się symbolem konsumpcjonizmu i logomanii tamtych lat, w dodatku znajdując sobie upodobanie u podrzędnych celebrytów oraz kiboli stadionowych. Wizerunek marki został poważnie zachwiany.
Dlatego w 2001 roku nastąpił przełom. Zatrudniony został Christopher Bailey w roli dyrektora kreatywnego. Jego pojawianie się miało zwiastować nową erę marki, do czego sam designer dążył. Marka w 2002 roku weszła na giełdę brytyjską, stając się spółką publiczną, a w 2006 roku zrezygnowała z wykorzystywania swojej kultowej kraty. Nacisk postawiony został również na ponowną ekspansję rynku perfumeryjnego oraz kosmetycznego. Działania te, wraz z zatrudnieniem Angelii Ahrendts skutkowały rekordowymi zyskami marki, sprzedaż wzrosła do ponad 2 miliardów do roku 2014.